MARATHONMAN ‘SPAART’ EUROPESE HOOFDSTEDEN(april 2011)
In het clubblad van AV Haarlem wordt regelmatig aandacht besteed aan leden die in het buitenland verblijven voor werk, studie of sport. Deze week besteedtAV Haarlem uitgebreid aandacht  aan "onze" Bapper Chris Pfronmmer. Chris is een sympathieke rustige persoon die niet graag op de voorgrond treedt.  Een mooie kans om Chris eens wat beter te leren kennen. Met dank aan de redactie van "De Wissel"

Sommige AV-Haarlemmers wijken voor korte of langere tijd uit naar het buitenland. Voor werk, studie,
stage, trainingsweek of een marathon. Anderen nemen op vakantie hun hardloopschoenen mee. Hoe gaat
het met hen? Of hoe is het hen vergaan? Sporten ze nog? Hebben ze goed getraind? Een mooie prestatie
neergezet? Opvallende dingen meegemaakt?
Deze keer het bijzondere verhaal van Christiaan Pfrommer. Als er iemand in deze rubriek thuishoort, dan is
het Christiaan. Want hij is zonder enige twijfel ‘DE MARATHONMAN’ van AV Haarlem. Hij heeft al veel
bijzondere lange-afstandwedstrijden in het buitenland gelopen. Maar nu is zijn doel: alle Europese
hoofdsteden afvinken.

Je bent lid-zonder-training, dus we zien je zelden of nooit op de baan. Kun je je even voorstellen aan de
Wissel-lezers? De meeste clubgenoten zullen je nietkennen. Kortom, wat is je atletiekgeschiedenis?
Ik ben opgegroeid in Zeist en heb daar een sportief leven gehad met zwemmen en voetballen. Als jongetje
ben ik gaan hardlopen als lid van de zwemclub Zeist.Op zaterdagmorgen moesten we als training in de
bossen rondom het openluchtzwembad Dijnselburg gaan hardlopen. Jarenlang heb ik met mijn vader en
broer in het Zeister Panbos gelopen. Ik ben in 1990 in Haarlem komen wonen en werken. Ik heb me vrij snel
aangesloten bij de Bap vd Pol hardloopclub in de Amsterdamse waterleidingduinen. Door Rob de
Nieuwe en Arno Molenaar ben ik lid geworden van AV Haarlem. Ik ben eigenlijk nooit een baanatleet
geweest. Ik heb een paar wedstrijd op de baan gelopen, vooral de 3 en 5 km. Inmiddels ben ik gestopt
met lopen en trainen op de baan. Ik loop liever in de duinen en de bossen.
Ik ben in 1994 met de Bap vd Pol loopgroep meegegaan naar de marathon van Berlijn en in 1995
naar New York. In 1998 en 2002 ben ik ook nog met Ad Appel en andere clubgenoten mee geweest naar de
Jungfrau marathon. Ik heb altijd veel gereisd in mijn leven, dus eigenlijk was het gewoon logisch dat ik in
het buitenland ben gaan hardlopen.Ik had al wel snel de voorkeur voor de halve en hele
marathon. Later ben ik ultramarathons gaan lopen.Maar door tijdgebrek ben ik daar mee gestopt.

Aan hoeveel wedstrijden-over-de-grens heb je meegedaan?
Ik heb nu 19 buitenlandse wedstrijden gelopen: de marathons in Athene, Berlijn (2x), Dublin, Lissabon,
Londen, Luxemburg, Helsinki, Parijs en New York. Ook heb ik gelopen: de Tour of Tameside in Engeland,
Alpe d'Huez in Frankrijk (15km) en de bruggenloop over de Sont tussen Kopenhagen-Malmo (21km). In
Zwitserland heb ik de Jungfrau marathon (2x) en de Swiss Alpine Marathon (78km) gelopen. In Zuid-Afrika de
Comrades marathon (2x) en de Two Oceans marathon(56km). Op 17 april 2011 loop ik de marathon in Wenen.

Two Oceans Maraton in het zuiden van Zuid-Afrika.
Christiaan loopt rechts.

Vorig jaar april heb ik met de auto een deel van het Comradstracé gereden, in Zuid-Afrika. Ik vond het best
heftig. Hoe heb je die wedstrijd ervaren?
De Comrades marathon was fantastisch! Als je besluit om verder te lopen dan een marathon dan kun je niet om deze wedstrijd heen.
89 kilometer, inclusief vijf bergen. Hij gaat van Pietermaritzburg naar Durban (downhill). Of andersom(uphill).
Start en finish hebben een hoogteverschil van bijna 700 meter. Ik heb beide edities van de Comrades gelopen,uphill en downhill.
Dit is de grootste hardloopwedstrijd van Afrika, de eerste editie werd in 1921 gelopen, veel deelnemers (> 12.000), mooi parcours,
enthousiast publiek, prima organisatie. Het is een prachtige wedstrijd, maar erg zwaar. Ergens bij de 60 km beland je in een dip van
vermoeidheid, honger en dorst en vooral geen zin meer. Je hebt al veel gelopen en je moet nog zo ver. Daar moet je
gewoon doorheen. Het is raar, het duurt een kilometer of tien, maar je loopt 'gewoon' verder. De eerste wedstrijd in
2003 (downhill), liep ik in 7 uur 26 min, het was heerlijk loop weer. Hiervan heeft er een verslag van mij over deze
wedstrijd in dit clubblad gestaan. Mijn tweede wedstrijd in 2006 (uphill) liep ik in 8 uur 17 minuten, het was erg
warm. Ik ben geen warm loper, ik was volledig kapot bij de finish.

Wat was de buitenlandse wedstrijd waar je de mooiste herinneringen aan hebt overgehouden. Wat was de langste?
Mijn mooiste buitenlandse wedstrijd was in 1998 de 'Tour of Tameside' in de omgeving van Manchester.
Deze wedstrijd duurde een week en bestond uit 6 etappes. Er werd gelopen van zondag t/m zaterdag,
met woensdag een rustdag. De afstanden 17,7- 9,6-11,2- 21,1-10,1-14,5 km. Daar zaten 3 zware crossen
bij. In Nederland heb je een heuveltje in het parcours,in Engeland is die heuvel gelijk 200 meter hoog. Dit
was een mooi reis, overdag in Manchester, Liverpool en York bezocht. Maar 's avonds op tijd terug en
(hopelijk) fit voor weer een zware wedstrijd. Het bijzondere aan deze wedstrijd was je krachten te
verdelen over de hele week. En daar had ik helemaal geen ervaring mee. Helaas bestaat de wedstrijd niet meer.

Wat beweegt je om zo gedreven aan atletiek te doen (en dan bedoel ik niet je benen)?
Ik kan wel een filosofisch en psychologisch verhaal gaan houden. Maar ik heb altijd een zittend beroep
gehad – eerst als analist in laboratorium en nu als computerprogrammeur – en dan is het gewoon fijn om
een rondje hard te lopen. De leuze van Comrades marathon was 'because we can' en daar houd ik hetook maar op.

1998 Alpe d’Huez

Je bent nu bezig aan een Europese tour: in alle hoofdsteden een marathon. Waar ben je hemelsnaam aan begonnen?
En bedoel je ook Minsk en Tirana? Wordt je gesponsord? Is er een filmploeg mee? Dit is uniek!
Ergens op internet heb ik gelezen dat er marathonlopers zijn die in elke Europees land een marathon willen lopen. Sommige Amerikanen willen graag een marathon lopen in elk van de 50 staten. Ik wil dit beperken tot elke Europese hoofdstad. Ook omdat ik het leuk vind om een andere stad te  bezoeken. Ik heb niet zo veel gepland rondom mijn Europese tournee. Ik probeer 2 marathons per jaar te halen,
maar dan ben ik nog 15 jaar bezig. Ik weet dus niet of ik mijn Europese tournee helemaal kan afmaken.

Athene 2005. Bijna bij de finish
..