In Memoriam: 

Dick Habes (1940 - 2010)

Op dinsdag 5 oktober 2010 is Dick Habes gecremeerd op Westerveld. De belangstelling was overweldigend. Niet in de laatste plaats door de grote opkomst van de Bappers die afscheid van Dick kwamen nemen.

Opmerkelijk was de aanwezigheid van een aantal Bappers van het eerste uur, zoals Ton v.d. Linden (85 Jaar) en Garmt Zuidema (80 jaar).

De zonen van Dick, Raymond en Michel , herdachten hun vader op indrukwekkende en emotionele wijze. Uit hun woorden bleek hoe geliefd Dick als vader was ondanks zijn toch wel strenge opvoeding. Dick was altijd belangstellend en stimuleerde hen om tot het uiterste te gaan. Als er verbouwd moest worden aan een gekochte woning, beschouwde Dick het als vanzelfsprekend dat hij hierbij een belangrijke rol zou spelen.

Namens de Bappers spraken Peter Prins en Rens ten Brink. Peter droeg het gedicht "afscheid nemen" voor en Rens hield een toespraak die hieronder is afgedrukt.

Strandloop op 27 maart 1984

links Dick Habes en rechts zijn zoon Raymond (mijn vader stimuleerde ons om tot het uiterste te gaan)

Dick Habes – ‘Markante Bapper van het eerste uur een "Vechter met karakter"

Ada, verdere familie, voormalige hardloopmaten en anderen.

 Ada, ik hoop dat ik, zeker het laatste jaar, mij als persoonlijke vriend van jou mag beschouwen. Daarbij past een laatste woord van medeleven en troost.

De begintijd dat Dick bij de Bappers liep heb ik zelf niet meegemaakt, omdat ik pas in 1984 aansloot. Op de website van de Bappers ben ik daarom op zoek gegaan naar meer informatie over Dick. Ik hoefde niet lang te zoeken. Bij de rubriek ‘Oude doos’ kwam ik in het blokje van de vroegste periode al gauw actiefoto’s van Dick in zijn beste jaren tegen. Onder andere die van tijdens de Amsterdam Marathon in 1975.

Wie de rubriek ‘Uitgelicht’ bezoekt, krijgt een aangrijpend interview met Dick voorgeschoteld dat iedereen eigenlijk tot zich zou moeten nemen. Ik moet bekennen dat ik het jaren geleden een keer gelezen heb. Nu, na zijn overlijden, heb ik dat opnieuw gedaan. Het heeft mij wederom erg aangegrepen.

Ada heeft het lang niet altijd even gemakkelijk gehad met Dick. Maar ze heeft zich van het eerste begin van hun relatie tot aan zijn laatste zucht gedurende waarschijnlijk meer dan 50 jaar meer dan gedienstig ingezet om hem het naar de zin te maken. Een zeer bijzondere vrouw waar iedere man trots op zou zijn geweest.

Dick heeft mooie persoonlijke records neergezet, waarvan de 10EM die hij in 1979 dik onder het uur heeft gelopen, misschien wel de meest aansprekende is.

Na de eerste fanatieke periode vol wedstrijden, volgde, zoals bij zo velen onder ons, de periode met puur recreatief hardlopen. In het geval van Dick voor een belangrijk deel ook binnen de groep van middaglopers op de dinsdag- en donderdagmiddag.

Niemand zal het dan ook verbazen dat, na het noodlottig ongeval dat hem midden 2001 overkwam, één van de vaste routes terecht naar hem is vernoemd. Zijn herstel, voorzover daar sprake van kon zijn, heeft heel veel tijd gekost. Het was dan ook goed te zien dat Dick, als het weer en zijn conditie het even toe lieten, daarna regelmatig samen met Ada naar de trainingen kwam. Ogenschijnlijk genoot hij daar van.

Helaas is Dick de laatste tijd heel langzaam steeds verder achteruit gegaan. En was de verzorging door de onvermoeibare Ada bijna niet meer op te brengen. Het is dat zij zelf zo’n goede conditie had door het hardlopen. Mede dat heeft haar ook door deze moeilijke periode heen geholpen. Een normaal mens had dat al lang moeten opgeven. Ada is echter een heel bijzonder mens, die bovenmenselijke inspanningen heeft verricht om haar man zo goed en zo kwaad als dat kon tot aan het eind te verzorgen en bij te staan. Dat verdient diep respect door allen. Dick sprak dat als binnenvetter niet uit. Maar hij moet ongetwijfeld geweten en gevoeld hebben met wat voor een geweldige vrouw hij getrouwd was.

Dick, je hebt genoeg geleden. Hopelijk vinden jij én Ada nu de rust die jullie beiden meer dan verdiend hebben. Ada, het ga je goed. Ik wens jou en je familie veel sterkte. En hoop dat je nog een fijne en lange tijd bij de Bappers tegemoet gaat.

Rens ten Brink