Welkom heten wij: Hanneke Lieverse (2 januari 2014)

 

Hanneke Lieversen (midden)

 

Het zal jullie niet zijn ontgaan dat wij sinds enige maanden een nieuwe loopster in ons midden hebben. Haar naam is Hanneke Lieverse. In onderstaand epistel introduceert zij zichzelf. Hieruit blijkt dat zij al een indrukwekkende sportcarrière achter de rug heeft. Wij hopen dat Hanneke veel plezier zal beleven aan het lopen bij onze groep.

Ik ben Hanneke Lieverse, 61 jaar, alleenstaand en wonende in Hillegom  en loop nu ruim een half jaar meestal op dinsdag mee met de groep.

Onderstaand vertel ik in een kort waar ik me op sportgebied in het verleden mee heb beziggehouden.

Vanaf mijn 15 tot en mijn 21 jaar heb ik op recreatieniveau bijna alle balsporten beoefend van volleybal, handbal, tafeltennis tot voetbal. Als jong meisje was ik gek op voetbal. Helaas werd er in die jaren nog niet gevoetbald door vrouwen. Ik kon op pas op 19 jarige leeftijd lid worden van een voetbalvereniging en dit werd RCH Heemstede. Hier heb ik met een onderbreking van een jaar (Alkmania Roelofarendsveen) 10 jaar met veel plezier gevoetbald. Tijdens de lange zomerstops in het voetbal ben ik begonnen met toeren op de racefiets bij RTV de Bollenstreek. Dit ging zo goed dat ik de vraag kreeg of ik misschien wel wedstrijden wilden gaan rijden. Ik heb hier ja op gezegd en weet nog dat ik voor de eerste wedstrijd in mijn carrière (een klassieker in Zuid-Holland) maanden zenuwachtig was. Ik was toen al 25 jaar.

Ik reed die wedstrijd in het peloton uit. De kop was eraf en er volgde nog vele wedstrijden. Jaarlijks werd ik steeds een beetje beter. Ik heb vanaf mijn 25ste tot mijn 36ste wedstrijden gereden. Per seizoen waren dat er ongeveer 35 tot 40 waarvan een aantal in het buitenland.

Ik heb overwinningen behaald in klassiekers, criteriums en meerdaagse wedstrijden, waarvan de belangrijkste een etappeoverwinning was in de eerste Tour de France voor vrouwen in 1984. Ook heb ik een keer een 3e plek gehaald op een NK in Limburg en een keer deelgenomen aan een WK in Frankrijk. In de wintermaanden van mijn laatste jaren als wielrenster heb ik mijn conditie op peil gehouden met onder andere veldrijden. Deze tak van sport stond bij de dames nog in de kinderschoenen. We reden onze wedstrijdjes samen met de nieuwelingen. Wel werd er toen in die jaren een voorzichtige start gemaakt met een N.K. voor vrouwen. Deze N.K.’s waren officieus (er werd geen trui uitgereikt). Ik heb toen zowel in het tweede als in het derde officieuze kampioenschap de overwinning behaald.

Na mijn fietscarrière het ik 2 jaar aan triatlon gedaan van kwart, derde tot halve triatlons. Het zwemmen was mijn zwakste onderdeel, maar omdat ik op de fiets en het lopen goed uit de voeten kon heb ik ook in deze tak van sport mijn wedstrijdjes weten te winnen. Aan het derde jaar ben ik niet toegekomen in verband met een hardnekkige blessure die een aantal jaren heeft geduurd. Na ongeveer vier jaar dokteren bleek ik een vaatvernauwing in de lies te hebben. Ik ben toen geopereerd (de vernauwing is toen opgelost met een oppervlakkige ader uit mijn been, bypass). Daarna was het probleem eindelijk opgelost. Als sporters zullen jullie begrijpen dat dit een zeer frustrerende periode voor mij was. Rond mijn 40ste kwam het mountainbiken in opkomst. Ook dit was een sport voor mij waar ik me helemaal in kon uitleven. Ik heb een aantal jaren een licentie gehad en geregeld wedstrijden gereden bij de dames. Op mijn oude dag heb ik toch nog een aantal wedstrijden weten te winnen. Een nieuwe uitdaging werd toen gevonden in het meedoen aan het E.K. voor veteranen in Frankrijk (Metabiëf). Dit parcours was toch wel van een heel andere orde dan dat we in Nederland voorgeschoteld kregen. Rotsen, steile hellingen en afdalingen. Toch heb ik er een bronzen plak uit kunnen slepen waar ik heel blij mee was.

In mijn hele sportcarrière ben ik altijd blijven hardlopen (tijdens mijn wielercarrière alleen in de wintermaanden) en deed ik vaak mee aan regionale wedstrijdjes en met regelmatig succes. Rond mijn 50ste jaar was ik toe aan een nieuwe uitdaging en dit keer werd het meedoen aan het N.K. Marathon voor 50 plussers. Ik heb na mijn 50ste een aantal marathons gelopen (o.a. Hoofddorp, Eindhoven, Leiden, Etten Leur, Utrecht) en ben twee maal Nederlands kampioen geworden.

Na een aantal jaren toch wat gesukkeld te hebben met mijn gezondheid, zowel fysiek als mentaal (ziekte van luym, ongeval, verliezen baan) ben ik nu op de weg terug.

Het lopen gaat me nu een stuk makkelijker af als toen ik begon met het meelopen met de groep dit voorjaar. Omdat mijn niveau stijgende was durfde ik me in te schrijven voor het N.K. cross 60+ in Tilburg, waar ik blij verrast werd met een 1e plek.

 

In de toekomst blijf ik (als ik gezond blijf) regelmatig wat kleine wedstrijdjes lopen zowel op de weg als op de baan met misschien nog wel eens een grotere uitdaging.

 

Tot slot misschien ook nog leuk om te weten is dat ik in 1986 de Elf Steden tocht heb geschaatst en het bekende kruisje heb behaald.